انرژی نووساختمان

انرژی نووساختمان | انرژی نو یا تجدید پذیر به انواعی

از انرژی می گویند که بر خلاف انرژِی های تجدید ناپذیر قابلیت بازگشت

مجدد را دارد. افزایش قیمت سوخت های فسیلی و بحث های

زیست محیطی، از دیگرعوامل رویکرد جدید به

سوی انرژی های تجدید پذیر بوده است. به علاوه، توسعه

و گسترش فن آوری انرژی های نو، باعث کاهش قیمت

و افزایش تقاضا گردیده است. انرژی های حاصل از باد،

آب، خورشیدو انرژی زمین گرمایی انرژی های کاملاً

پاك هستند که هیچ گونه آلودگی برای محیط زیست ندارند.

سوخت های زیستی، گاز طبیعی فشرده شده و

انرژی اتمی در مراحل بعدی قرار دارند که هر یک عوارض

جانبی نسبی خود را دارند.نسبت مصرف ما از منابع

یکبار مصرف نباید بیشتر از نسبتی باشد که منابع پایدار

تجدید شونده نتوانند آن را جبران کنند. بهترین مثال

در این مورد نفت و سوخت فسیلی است که پس از تمام

شدن، تجدید نمی شوند.مشکلات زیست محیطی

ناشی از کاربرد سوخت های فسیلی و افزایش روز افزون

تقاضای انرژی، رویکرد به انرژی های تجدیدپذیر،

توسعه وکاربرد این منابع را در دنیا هر روز ضروری تر

می سازد. برنامه های تولید انرژی کشور های توسعه

یافته و در حال پیشرفت دنیا، به میزان قابل توجهی برروی

انرژی های نو متمرکز شده است. بهره برداری بهینه از

آنچه تدبیر کننده شب و روز، جهت تبدیل روزگار

به بهترین شکل ممکن و به رایگان در
اختیار ما قرار داده است، بسیار پسندیده و دقیقاً شکر

نعمات الهی است .امروزه کمبود سوخت های فسیلی و
آلودگی های زیست محیط ناشی از مصرف آن، یکی

از بزرگترین معضلات جوامع بشری می باشد .در عین حال
با پیشرفت روز افزون تکنولوژی ، استفاده از انرژی های

تابشی خورشید و باد به عنوان سر آمد انرژی های
موجود، در اختیار بشر قرار گرفته است چرا که دسترسی

به آن آسان و مقدار آن نیز نامحدود است ضمن آنکه
استفاده از این انرژی ها، هیچگونه آلودگی برای محیط

زیست ندارد و به این دلیل به نام انرژی پاك یا انرژی
سبز نام گرفته است که همان انرژی های نو و میراث با

ارزشی برای نسل های آینده است. اگر چه انرژی های نویا

انرژی های پاك؛ دستاورد دانش نوین بشر، برای فردا

است ولی ریشه های آنرا می توان در ساختار تمدن های

کهن، از جمله در ایران یافت که با قدرت علمی و

ژرف اندیشی خود، راه را برای آیندگان هموار نمودند. استفاده
از انرژی خورشیدی و انرژی باد در این دیار، در تکنیک های

به کار رفته در معماری سنتی ساختمان ها، در
مناطق خشک ایران قابل مشاهده است به گونه ای که تامین

یخ و آب سرد در تابستان گرم به راحتی میسر
بوده است.