مفاهیم پایداری درساختمان
توسعه پایدار:
مفاهیم پایداری درساختمان | رویارویی با حقیقت پایان پذیری
سوخت های فسیلی و مشکلات زیست محیطی بوجود
آمده به واسطه تسریع رشد صنعتی جوامع بشری از
عوامل اصلی مطرح شدن بحث توسعه پایدار هستند
.اصطلاح توسعه پایا یا پایدار نخستین بار در کمیسیون
جهانی توسعه و محیط زیست در گزارش
آینده مشترک ما (برانتلند) به کار برده شد.
مفهوم توسعه پایدار ناظر بر این واقعیت انکار ناپذیر است
که ملاحظات مربو ط به اکولوژی میتواند و باید در
فعالیت های اقتصادی به کار گرفته شود . این
ملاحظات شامل ایده های ایجاد محیطی منطقی است
که در آن ادعای توسعه به منظور پیشبرد کیفیت
همه جنبه های زندگی مورد چالش قرار می گیرد.
درباره توسعه پایدار تعاریف متعددی
وجود دارد که بعضی از آنهاعبارتند از :
توسعه پایدار به معنای تلفیق اهداف اقتصادی،اجتماعی
و زیست محیطی برای حداکثرسازی رفاه انسان
فعلی بدون آسیب به توانایی نسل های
آتی برای برآوردن نیازهایشان می باشد.
کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه که برای
او لین بار این اصطلاح را ار ائه داد، توسعه
پایدار را به عنوان توسعه ای تعریف کرد که
نیازهای نسل فعلی را بدون ایجاد اشکال در توانایی
نسل های آینده در برآوردن احتیاجات خود
تأمین می کند.این تعریف دو مفهوم را در بر دارد:
1-مفهوم نیاز ، به ویژه نیازهای اساسی
فقرا اولویت درجه یک را دارد.
2-توسعه پایدار در برگیرنده ایده محدودیت هایی است
که به وسیله وضعیت اقتصادی ،اجتماعی و زیست محیطی
تحمیل می شود . این امر به نوبه خود حاکی از آن
است که اهداف توسعه پایدار باید در هر کشوری به طور عملیاتی
و خاص آن کشور تعریف شود.
در واقع توسعه پایدار بر پایه هوشیاری انسان نسبت به
خودش و نسبت به منابع طبیعی کره زمین استوار است
و خواهان یک سبک زندگی پایدار برای همه انسان ها
است و مخالف مصرف بیش از اندازه ، اتلاف منابع و
بی توجهی به نسل های آینده و قطع رابطه با گذشته است.
بنابر این یک سؤال می تواند آن باشد که آیا سبک
فعلی زندگی قابل قبول است و آیا صحیح است که این
سبک از زندگی و بهره برداری از منابع
پایه به نسل های بعدی تسریع پیدا کند؟
همچنین اصل یک اعلامیه ریو حاکی از این است
که : انسان محور توجه توسعه پایدار است و انسان ها
سزاوار و مستحق یک زندگی سالم و مولد درهم سازی
با طبیعت می باشند از سوی دیگر توسعه پایدار به زبان
فنی می تواند به عنوان مسیرتوسعه ای که در آن
بهینه سازی رفاه برای نسل امروزی که منجر به
کاهش رفاه آینده نمی شود ، تعریف شود ، قرار گرفتن
در این مسیر مستلزم از بین بردن زیاده رویهایی است
که به تهی شدن منابع طبیعی و تخریب محیط زیست
منجر می شود . به علاوه مفهوم برابری به عنوان
یکی از بنیادهای توسعه پایدار که عدالت بین نسلی
را با عدالت درون نسلی تلفیق می کند ، مستلزم آن
است که ساختار ا لگوهای درامدی و توزیعی تغییر
پیدا کند . بنابراین از نظر بعضی از صاحب نظران
می توان آن را به عنوان پیش شرطی برای اتخاذ
هرگونه استراتژی در ارتباط با توسعه پایدار دانست .
واقعیت این است که بدون عدالت اجتماعی
در بین نسل حاضر عدالت بین نسلی امکان پذیر نیست
دیدگاه ها :