اصول طراحی پایدار در ساخت بام سبز

اصول طراحی پایدار در ساخت بام سبز | معماری پایدار

مانند سایر معقولات معماری،دارای اصول

و قواعد خاص خود است و این سه مرحله را در بر می گيرد:
اصل اول:صرفه جویی در مصرف منابع
اصل صرفه جویی در مصرف منابع،سه

راهبرد را در بر می گيرد كه هر یک به نوع

خاصی از منابع مورد نياز در ساخت و بهره

برداری بنا تاكيد دارند8حفظ انرژی،حفظ آب،

حفظ ماده.هدف رسيدن به حداقل ها است.
اصل دوم:طراحی بر اساس چرخه حيات
اصل دوم معماری پایدار طراحی بر اساس

چرخه حيات را مطرح می كند.طراحی بر اساس

چرخه حيات،بر پایه این تفکر شکل گرفته است

كه ماده صرفا از شکل حيات سودمند خود به

شکلی دیگر تغيير می كند و برای سودمندی و

قابليت استفاده از ماده نمی توان نقطه پایانی را منظور كرد.
اصل سوم: طراحی انسانی
طراحی انسانی،سومين و چه بسا مهمترین

اصل طراحی پایدار است.در حالي که صرفه جویی

در مصرف منابع و طراحی بر اساس چرخه حيات

با كارایی و حفظ و نگهداری سر و كار دارند

،طراحی انسانی به قابليت زیست تمام اجزای

تشکيل دهنده نظام زیست جهانی می پردازد.

اصولی كه باید رعایت شود تا یک ساختمان در

زمره بناهای پایدار طبقه بندی شود به شرح زیر است:

اصل اول:حفظ انرژی

بنا باید طوری ساخته شود كه نياز ساختمان

به سوخت های فسيلی را به حداقل برساند.

اصل دوم: هماهنگی با اقليم

نا باید طوری طراحی شود كه با اقليم و منابع

انرژی موجود د محل احداث هماهنگی داشته و كار كند.

اصل سوم:كاهش استفاده از منابع جدید

ساختمان ها باید به گونه ای طراحی شوند كه

ميزان استفاده از منابع جدید را تا حد ممکن

كاهش داده و در پایان عمر مفيد خود برای

ساختن بنای جدید،خود به عنوان منبع جدید به كار روند.

اصل چهارم: برآوردن نيازهای ساكنان

در معماری پایدار برآورده شدن نيازهای

روحی و جسمی ساكنان از اهميت خاصی برخوردار است.

پایداری زیست محیطی و بام سبز:

پایداری زیست محيطی بر كاهش استفاده

از منابع طبيعی و انرژی های تجدید ناپذیر،

جلوگيری از اتلاف منابع انرژی، كاهش

توليد پسماندها و تاكيد بر استفاده مجدد و

بازیافت پسماندها و استفاده از مواد

قابل بازگشت به طبيعت تاكيد می كند.
اصول توسعه پایدار به طور خلاصه شامل موارد زیراست:
توجه به استفاده از منابع تجدید پذیر مثل

انرژی خورشيد و باد، استفاده كمتر از

انرژی های تجدید ناپذیر و آلاینده هایی مثل

سوخت های فسيلی، توجه به نسل های آینده،

توجه به محيط زیست و كاهش آلودگی، با

توجه به این اصول، معماران و شهرسازان

درصدد تعریف معماری و شهرسازی پایدار

شده اند كه در این راستا، تعریف های زیادی

از معماران و شهرسازان پایداربه عمل آمده كه

در اكثر آنها، توجه به محيط زیست شهری

، ایجاد شهرهای سالم و اكولوژیک و آلودگی

كمتر شهرها، اهميت ویژه ای داشته است.

شهری سالم خواهد بود كه فضاهای قابل توجهی

از آن به پارک ها و فضاهای سبز، اختصاص

داده شود و در آن به محيط زیست، پاكيزگی

هوای اكوسيستم، و چرخه های زیستی

موجودات دیگر اهميت داده شده باشد