انرژی درمعماری ایرانی
انرژی درمعماری ایرانی | بهره برداري بهينه از آنچه تدبير كننده
شب و روز، جهت تبديل روزگار به بهترين شكل ممكن و
به رايگان در اختيار ما قرار داده است بسيار پسنديده و
دقيقا شكر نعمات الهي است. امروزه كمبود سوخت هاي
فسيلي و آلودگي هاي زيست محيطي ناشي از مصرف آن
يكي از بزرگترين معضلات جوامع بشري مي باشد.
در عين حال با پيشرفت روزافزون تكنولوژي استفاده از
انرژي هاي تابشي خورشيد و باد به عنوان سرآمد انرژي هاي
موجود در اختيار بشر قرار گرفته است چرا كه دسترسي
به آن آسان و مقدار آن نيز نامحدود است، ضمن آنكه
استفاده از اين انرژي ها هيچ گونه آلودگي براي محيط
زيست ندارد و به اين دليل به نام انرژي پاك يا انرژي سبز
نام گرفته است كه همان انرژي هاي نو و ميراث با ارزشي
براي نسل هاي آينده است. اگر چه انرژي هاي نو يا انرژي هاي
پاك دستاورد دانش نوين بشر براي فردا است ولي ريشه هاي
آن را مي توان در ساختار تمدن هاي كهن از جمله در ايران
يافت كه با قدرت علمي و ژرف انديشي خود، راه را براي
آيندگان هموار نمودند. استفاده از انرژي خورشيدي و انرژي
باد در اين ديار در تكنيك هاي به كار رفته در معماري سنتي
ساختمان ها در مناطق خشك ايران قابل مشاهده است به
گونه اي كه تامين يخ و آب سرد در تابستان گرم به راحتي
ميسر بوده است. در اين تكنيك هاي معماري از برج هاي
باد براي گرفتن و گردش هواي سرد به درون ساختمان ها
استفاده شده و با بكارگيري سيستم هاي خنك كننده هوا، از
فن ساخت روزنه در شكل گنبدي سقف ها و در راس زاويه ها
براي گردش هوا بهره گرفته و سيستم هاي ساخت و نگهداري
يخ را ايجاد نموده اند. با اينكه توسعه برخي تكنيك ها به
تاريخ چندين هزار ساله بر مي گردد ولي بسياري از اين
سيستم هاي خنك كننده در حال حاضر نيز مورد استفاده
قرار دارند. با استفاده بهينه از عوامل موثر در معماري
و انرژي هاي تجديدپذير در توسعه و ساخت ساختمان هاي
مسكوني و اداري در ايران نيز ميتوان نسبت به كاهش استفاده
از سوختهاي فسيلي اقدام موثر انجام داد. ايجاد تعادل حرارتي
بين بدن و محيط اطراف، از جمله نيازهاي اوليه براي تامين
سلامتي و آسايش انسان است. واكنش بدن در برابر شرايط
اقليمي پديده اي تجربي است و در فرهنگ ها و مناطق
جغرافيايي مختلف متفاوت است. تابش آفتاب، رطوبت و باد
نيز بايد در تعيين منطقه آسايش دخالت داده شوند. همچنين در
مناطقي كه در طول سال فقط يك فصل بحراني وجود دارد
و شرايط حرارتي هواي ساير فصلها در محدوده ي منطقه
آسايش است. با توجه به تقسيمات اقليمي ايران كه شامل اقليم
معتدل و مرطوب(سواحل جنوبي درياي خزر)، اقليم سرد
(كوهستانهاي غربي)، اقليم گرم و خشك(فلات مركزي) و
اقليم گرم و مرطوب(سواحل جنوبي) مي باشد مي بایست نوع
معماري با اقليم هماهنگ باشد و بيشترين بهره
را از انرژي تجديدپذير با توجه به اقليم برد.
دیدگاه ها :