انرژی های تجدید پذیر در ایران

انرژی های تجدید پذیر در ایران | علاوه بر زمینه مناسب فرهنگی

که برای معماری سال در ایران، موجود است، این کشور از

لحاظ پتانسیل اقلیمی موجود نیز جزو بهترین کاندیداهای

استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر می باشد طبق آمار

موجود، دریافت انرژی تابشی متوسط در ایران 50 کیلو

وات بر متر مربع است. این رقم حدودا 15000 برابر انرژی

مصرفی سالانه جهان می باشد، با توجه به چنین دریافت

غنی انرژی خورشیدی ایران می تواند با انرژی رسیده

به 15510 کیلومتر مربع یا کمتر از 1 %از مساحت

کل کشور علاوه بر تامین انرژی مورد نیاز سالانه داخلی

که معادل JE 3.6 است. مقدار JE 6.77 انرژی غیر آلاینده

صادر کند. در واقع اکثر اشکال تجدید پذیر انرژی، به

تابش روزانه خورشید وابسته هستند. نیروی باد، از

جابجایی لایه های هوای گرم بوجود می آید که انرژی

خود را از خورشید گرفته اند. انرژی موج نیز دقیقا

مطابق با همین گونه الگو به وجود می آید. هرچند که

سیال جا به جا شونده در آن آب است. بنابراین کشوری

چون ایران که در سال تقریبا 260 روز از تابش آفتاب

بهره مند می باشد از هر نظر استعداد تکیه

بر منابع انرژی تجدید پذیر را داراست.

كاربردهای انرژی خورشیدی:

علاوه بر سطح شیشه ای و کلکتورها، سیستم حرارت

خورشیدی از دو یا سه جزء دیگر نیز تشکیل می شود:

1-یک سطح جذب کننده که انرژی تابش از

خورشید را به انرژی حرارتی تبدیل می کند.

2-فضایی که باید گرم باشد.

3-یک منبع جهت ذخیره حرارت ( در صورت لزوم).

خورشید تنها منبع مهم انرژی طبیعی جهت گرم کردن(غیر فعال)

ساختمان است. شدت انرژی خورشیدی که توسط زمین

دریافت می شود، تابع عرض جغرافیایی و صافی

آسمان هر منطقه می باشد. اما امکان استفاده از حرارت

خورشیدی در ساختمان بستگی به رابطه

“مقدار دریافت انرژی خورشیدی” و سرمای زمستان

دارد و بر اساس همین رابطه بار

حرارتی ساختمان مشخص می شود.

دریافت انرژی خورشیدی توسط ساختمان :

سیستم فعال: در این روش باید از گردآورهای

خورشیدی و یک منبع انرژی دیگر جهت تهیه و

انتقال سیال گرم شده به داخل ساختمان استفاده گردد.

سیستم غیر فعال: در این سیستم کفیت و چگونگی

معماری ساختمان به دریافت و ذخیره انرژی خورشیدی

بستگی دارد و گرم کردن ساختمان به طور طبیعی و

منطبق بر حرکت خورشید انجام می گیرد و

نیاز به سوخت های فسیلی به حداقل می رسد.

تاثیر پرتو خورشیدی بر پوشش ساختمان:

ساختمان به سه طریق پرتو خورشیدی را دریافت یا تلف می کند:

پرتو مستقیما از طریق گشودگی ها وارد شده،

توسط سطوح درونی جذب می گردد و در

نتیجه اثر دستیافت مستقیم گرما پدید می آید.

پرتو از طریق سطوح بیرونی ساختمان(سطوح کدر)

جذب شده به سوی سطوح درونی انتقال می یابد.

این پدیده فرایند تبادل گرمایی را در بر می گیرد

که به دستیافت گرما نیز می انجامد.

ممکن است پرتویی که توسط ساختمان کسب می شود

به جو بازگردانده شود. وقتی دمای آسمان کمتر از سطوح

ساختمان باشد چعین پدیده ای رخ می دهد. وقوع این

پدیده در شب و روز محتمل است، هرچند که در شب

وقتی دما پایین است و آسمان صاف، بروزش نیز آسان تر

است. این فرایند انتقال گرما در نهایت

به دست رفت گرمای ساختمان منتهی می شود.