انرژی ومعماری سبز
انرژی ومعماری سبز
انرژی ومعماری سبز | امروزه محیط زیست، صرفه جویی
در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به مباحث
بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شده اند. به
طوری که حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلوده کردن
زمین و محیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژی های
فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به
یکی از مهم ترین تدابیر در معماری شده است. مبحث
ساخت و ساز سبز (معماری انرژی(، مقوله ی نسبتا جدیدی است.
هدف آن کاهش عمده ی اثرات زیست محیطی ساختمان ها
و در عین حال تامین یک محیط سالم در داخل ساختمان
برای کاربران است. این مقاله به دنبال معرفی مقوله ی
ساختمان های سبز و مفاهیم اساسی گوناگون در طراحی
و ساخت و ساز سبز و بررسی اصل مهم این معماری
در کاهش انرژی مصرفی و آسیب وارد شده به محیط زیست می باشد.
انسان، امروز در گرفتاری عجیبی قرار دارد که خود
عامل خلق آن است، تحولات صنعتی در حوزه ی
ساخت و ساز و نیازهای ناشی از رشد سریع جمعیت
شهری، پیامدهای نا خوشایندی برای محیط زیست داشته است.
این فجایع انسان را وادار به تغییر نگرش در ارتباطش
با طبیعت و محیط پیرامون و سعی در ارائه ی راه حل
برای تامین نیاز های زیست محیطی واداشته است.
این تحول امکان ندارد، مگر در سایه ی حفظ منابع
و توجه به ارکان توسعه ی پایدار. نظریه ی توسعه ی
پایدار و معماری پایدار و به دنبال آن معماری سبز،
در پی استفاده از انرژی های تجدید پذیر و طراحی با
کمترین میزان مصرف انرژی برای مصارف مختلف
گرمایش، سرمایش و نور پردازی با حداقل میزان استفاده
از سوخت های فسیلی می باشد. روش مورد استفاده
در این نوشتار، مطالعاتی- تحقیق کتابخانه ای، اعم
از کتاب، رساله، مقاالت و سایت ها می باشد.در
پایان می توان بیان کرد که ساختمان های سبز، علاوه
بر بر آوردن نیاز های جسمی انسان ها،
نیاز های روحی آنها را مرتفع می سازد.
معماری سبز:
معماری سبز یک اصطالح گسترده می باشد که مخلوطی
از ارزش های محیطی، اجتماعی، سیاسی و تکنولوژیکی است
و بنابراین به دنبال کاهش اثرات محیطی منفی ساختمان ها
با استفاده از مواد و مصالح تا حد امکان طبیعی است، به
نحوی که بهره وری از ساختمان، کمترین آسیب را به
محیط زیست وارد کند و حتی ساخت آن با موادی انجام
می شود که در استخراج و یا تولید آنها، آسیب
ناچیز و قابل گذشتی به محیط وارد گردد.
دیدگاه ها :