انواع بازیافت مواد پسماندساختمانی

انواع بازیافت مواد پسماندساختمانی | پسماندهای ساختمانی شامل چهار

بخش پسماندهای ناشی از ساخت، پسماندهای ناشی از

تخریب ساختمانها، پسماندهای ناشی از تعمیر و پسماندهای

ناشی از بلایایی مانند زلزله ، انفجار و … می باشد . این

چهار پسماند از منظر ماهیت و ساختار همانند هم بوده

لذا اختلاف آنها در تنوع و حجم پسماند و نحوهی جداسازی

آنها می باشد. بدیهی است که مصالح ناشی از تخریب

دارای حجم و تنوع بیشتر پسماند می باشد. بازیافت

پسماند مصالح ساختمانی به دو صورت انجام می گیرد:

بازیافت موادی که بدون هیچ گونه تغییر ماهیتی به

چرخه باز مصرف برمی گردند مانند فولاد و…

بازیافت موادی که پس از طی فرایندی به مواد جدید

تبدیل می شوند. مانند شیشه، مواد پلیمری و پلاستیک و…

مزایای استفاده از بازیافت نخاله های ساختمانی در ساخت بتن:

حفظ منابع محیط زیست که در بسیاری از صنایع

تجدید ناپذیر و یا در بازه های زمانی بسیار بلند تجدید می گردد.

کاهش پسماندهای نهایی و آلودگی محیط زیست

ایجاد اشتغال

منافع اقتصادی

مصرف مصالح بازیافتی به عنوان

سنگ دانه های بتن در سه طیف قابل استفاده است:

1-بتن های سازه ای با استفاده از بازیافت

بتن های تخریبی و سنگ های ساختمانی

2-بتن های پر کننده با استفاده از نخاله های

ساختمانی ناشی از بازیافت بخش های غیر بتنی

و با مقاومت کمتر مانند دیوارهای سفالی، گچ ها، بلوک ها و …

3-بتن های مصرفی جهت تولید بتن های سبک با

استفاده از مواد بازیافتی از مصالح سبک بازیافتی

مانند یونولیت ها، دیوارهای آجری و گچی، مصالح چوبی و …

جنبه های اقتصادی بازیافت نخاله های ساختمانی

نیز در كنار مسایل فنی آن ، به همان مقدار دارای اهمیت است.

مهمترین عوامل توجیه اقتصادی بازیافت

نخاله های ساختمانی عبارت است از:

هزینه زیاد مصالح اولیه

هزینه حمل نخاله از محل تولید به مکان دفع

هزینه دفن نخاله

موانع موجود در راه بازیافت نخاله های ساختمانی

مهم ترین مانع برای افزایش بازیافت تغییر پذیری

منابع بازیافت کننده ها می باشد.

تغییر پذیری این نخاله ها به عوامل زیر بستگی دارد:

ترکیب گوناگون نخاله ها

گستردگی فعالیت های ساخت و تخریب

وجود قوانین گوناگون مدیریت نخاله های حاصل از ساخت و تخریب

دامنه گزینه های مربوط به دفع، شامل شیوع غیر مجاز دفع

مخاطرات زیست محیطی نخاله های ساختمانی و تخریب:

پسماندهای ساختمانی و عمرانی اگر چه خطرات کمتری

نسبت به مواد زائد جامد شهری برای سلامت بشر و

محیط زیست دارندولی دفع بی رویه و مدیریت ناصحیح

این پسماندها پس از دفع، میزان خطر این پسماندها را تشدید می کند.

گچ و آهک موجود در این پسماندها، در مقادیر زیاد

به صورت شیرابه وارد آب های سطحی و زیرزمینی

شده و ضمن بالا بردن قلیائیت آب، طعم تلخی نیز به آب می دهد.