بتن های توانمندوفوق توانمند

بتن های توانمندوفوق توانمند

بتن های توانمندوفوق توانمند | کاربرد بتن هاي توانمند(HPC)در

سازه ها از اوایل دهه 1980میلادي آغاز شده است. بتن هاي

توانمند درمقایسه با بتن هاي معمولی مقاومت بیشتري در

برابرحملات شیمیایی دارند. این نوع بتن ها براي مقابله با
واکنش هاي قلیایی سنگدانه ها نیز توصیه شده اند،کربناتاسیون

موجب کاهش لایه محافظ خوردگی روي آرماتورها می شود.

تحقیقات متعدد نشان داده است که دربتن حاوي دوده سیلیس

با افزایش مقاومت الکتریکی بتن،کربناتاسیون و خوردگی آرماتور

در بتن محدودتر می شود. برخی تحقیقات نشان می دهد که با

توجه به ریزي فوق العاده منافذ در بتن توانمند و بسته بودن آنها،

حتی در صورت اشباع بودن این خلل و فرج، در شرایط یخبندان

بلورهاي یخ تشکیل نمی شود و بنابراین مقاومت این نوع بتن ها

در برابر یخ زدگی و آب شدگی مناسب است.

فرا تر از بتن هاي توانمند بتن هاي فوق توانمند(UHPC) هستند

که کاربرد آنها از اواخر دهه ي 90با ساخت پروژه هایی

نظیر پل عابر پیاده درکانادا آغازشد.

خواص عمومی این نوع از بتن ها شامل :

 مقاومت فشاري بیشتر از 100مگا پاسکال، شکل پذیري زیاد،

نفوذپذیري بسیار کم و مقاومت برشی زیاد در خمش می باشد.
بر اساس تحقیقات انجام شده انرژي و مواد خام کمتري براي

ساخت سازه ها به ویژه ستون هاي بتنی درUHPC در مقایسه

با بتن معمولی و بتن پر مقاومت مصرف شده و استفاده از آن

تاحدودي اهداف توسعه پایداررا ارضا می نماید.

بررسی سازه هاي ساخته شده از بتن توانمند و فوق توانمند،

نشان می دهد که معیار مقاومت زیاد فقط بین 25تا 30درصد،

توجیه دلیل کاربرد این نوع بتن هاست.موضوع مهم این است

که این مواد داراي دوام بیشتري بوده و

داراي ویژگی هاي منحصربه فردي می باشند.

بتن وتوسعه پایدار:

در طراحی و ساخت بناها اصل توجیه اقتصادي یکی

ازاصول اساسی در مهندسی عمران است.در طول پنجاه سال
گذشته اقتصاد جهانی شامل تحولات زیـادي بـوده اسـت.

عواملی از قبیل ارتقا و فـن آوري هـاي مخـابرات، کـاهش

موانع تجاري و کاهش موانع بر سر راه سرمایه گذاري هاي
خارجی از دلایل مهم این تغییرات می باشند. رشد اقتصاد

جهانی در کنار خود اختلالاتی را نیز به وجود آورده کـه از
آن میان می توان به موارد زیست محیطی اشاره کرد.

هـم چنین نبود ساختارهاي قانونی مناسب در حمایت از

محیط زیست توسط نظام هاي چند جانبه تجاري، عامل مهـم

درادبیات بین الملل مفهوم توسعه پایـدار بـه صـورت زیـر
بیان شده است”: توسعه اي که پاسخگوي نیازهاي حاضـر باشد

بدون آنکه بر توانایی نسل هـاي آینـده بـراي

تـأمین نیازهاي خود تأثیر منفی داشته باشـد”.

براساس تعبیرmehta درسال1999 توسعه پایدار یعنی این که ،

تا حـدامکان کمتر از نعمت هاي خوب و مـواد اولیـه کـره زمین
بهره برداري شود و کمترین مقـدار مـواد زیـان آور بـه آن برگردانده شود.

وي هم چنین توسعه پایدار را در برقـراري تعادل میان دو نیاز

هم ارز اجتماعی یعنی تأمین ساختمان هاي مورد نیـاز

و حفـظ منـابع طبیعـی و محـیط زیست
می داند. از اهداف اکولـوژیکی در توسـعه پایـدار،

اسـتفاده کمینه از منابع غیر تجدید شونده و تضمین تجدیـد منـابع

تجدیـد شـونده و کمینـه کـردن اثـرات زیسـت محیطی پسمانده ها می باشد.