ساختمان وتوسعه پایدار

ساختمان وتوسعه پایدار | در حقیقت توسعه ی پایدار تنها بر

جنبه ی زیست محیطی تمرکز ندارد، بلکه به جنبه های

اجتماعی و اقتصادی آن نیز توجه می کند. توسعه ی پایدار

محل تلاقی جامعه، اقتصاد و محیط زیست است و پایداری

زمانی محقق می شود که جامعه از نظر اجتماعی

اقتصادی و زیست محیطی پایدار باشد.

پایداری اجتماعی:

پایداری اجتماعی تغییراتی که برای به بار نشستن آینده ی

پایدار ضروری است، همواره قیدوبند فرهنگ اجتماعی هر

جامعه است. لازمه ی آن تغییر و بازبینی الگوها و ارزش های

اجتماعی ناهمسان و نیز احیای باورها، سنت ها و الگوهایی

است که ریشه در فرهنگ تاریخی یک

جامعه دارد و منطبق با تفکر پایداری است.

نخستین قدم در این فرآیند تضمین قطعی در رفع نیازهای

اصلی جامعه است. برخی از ویژگی های جامعه

پایدار درزمینه اجتماعی و فرهنگی ازاین قرار است:

 1 -تنوع نژادی، فرهنگی و… در جهت افزایش سرمایه ی اجتماعی

2 -مشمولیت و دربرگیرندگی

3 –بهره مندی مکفی از سرمایه های اصلی

4-رشد و ارتقای تعامل اجتماعی

5 -برخورداری از آموزش

6 -برخورداری از سلامت و رفاه

7 -برخورداری از اصول و ارزش های پایدار.

پایداری اقتصادی:

مراد از پایداری اقتصادی حفظ سرمایه اقتصادی است.

پایداری در اقتصاد را می توان در ایجاد رشد عادلانه و

متوازن جامعه انسانی و تضمین بهره مندی تک تک انسان ها

در طول زمان بدون وارد آوردن خدشه به منابع زیستی،

طبیعی و فرهنگی تعریف نمود. مهم ترین سرفصل های

مطرح در زمینه ی پایداری اقتصادی عبارت اند از:

اقتصاد با حساسیت بوم شناختی، نظام مبتنی بر ارزش،

اقتصاد دانان سبز، اقتصاد را وسیله و نه

هدف در جهت نیل به توسعه ی پایدار می دانند.

پایداری زیست محیطی:

پایداری زیست محیطی را میتوان در تداوم و ارتقا سلامت

و کارکردهای اصلی محیط زیست، یعنی حفظ سرمایه طبیعی

تعریف نمود. البته هدف از حفظ سرمایه طبیعی تداوم رفاه

انسانی است. انسان باید در چارچوب

محدودیت های محیط زیست بیوفیزیکی زندگی کند.

سرمایه طبیعی باید حفظ شود، زیرا هم تأمین کننده منابع

است و هم صندوق ذخیره مواد زائد و این به معنای حفظ

اندازه زیر نظام اقتصاد انسانی جمعیت ضرب در مصرف

در هر سطحی از تکنولوژی در محدوده کل اکوسیستمی

است که این سیستم به آن وابسته است. پایداری زیست

محیطی نیازمند مصرف پایدار توسط یک جمعیت پایدار است.

طراحی پایدار:

در این نوع معماری، ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه

خود را تطبیق می دهد، بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرار می کند.

آنچه امروز از آن به عنوان توسعه پایدار یاد می شود،

بازنگری اصلاح طلبانه ای به مدرنیسم و سنت است.

توسعه پایدار، توسعه ایی است که نیازهای اکنون را به

گونه ای برطرف کند که توان نسل های

بعدی را جهت تأمین نیاز، کاهش ندهد.

برای این منظور لازم است که بهره برداری از طبیعت و

منابع طبیعی تا حد امکان کاهش یافته و آلاینده های

محیطی و پسماندهای ناشی از ساختمان سازی به

گونه ای مدیریت شوند که چرخه حیات مختل نشود.