نقش نانوفناوری درچوب

نقش نانوفناوری درچوب

نقش نانوفناوری درچوب | در مقایسه با مواد و مصالح ساختمانی،

تأثیر رطوبت روی ویژگی های مکانیکی و ابعادی چوب

اهمیت بیشتری دارد؛ به دلیل اینکه چوب ویژگی جذب و

دفع رطوبت (هیگروسکوپیک) دارد، قطعات خشک چوب،

رطوبت را جذب کرده (تا 200درصدوزنی خود) و

اگر در محیط خشک قرار گیرند، رطوبت را پس داده

و پس از چندی خشک خواهند شد.
برخلاف دیگر مصالح ساختمانی نظیر شیشه و بتن،

پارامترهای تأثیرگذار روی چوب، بسیار پیچیده تر هستند.

نانوفناوری راهکارهایی برای مقابله با پوسیدگی،

پیشگیری از رویش خزه و جلبک روی سطح چوب و

ایجاد پوشش های مقاوم و ضد خراش وحتی افزایش

مقاومت در برابر آتش ارایه کرده است. این فناوری

راهکارهایی برای افزایش کارایی چوب به عنوان

مصالح ساختمانی فراهم می کند که در

زیر به برخی از آنها اشاره می گردد.

ضد آب کردن سطوح چوبی به دو روش زیر امکان پذیر است:

پوشش های ضد آب: این پوشش ها شامل رنگ های

آکریلیکی، سنتزی و پلیمرهای سیلیکونی هستند.

اندازه ی ذرات این پوشش ها بیش از 100نانومتر است.

این مسأله سبب می شود که لایه ای روی سطح

چوب ایجاد شود که مانع از جذب آب توسط چوب می گردد.

نفوذکنند ه ها: بیشتر نفوذکننده ها پایه حلالی هستند و

شامل مواد نانومتری محلول با اندازه ی کوچکتر

از 6نانومتر هستند. این مواد به منافذ و شبکه های

چوب نفوذ کرده و ویژگی آبگریز بودن

در سطح چوب را ایجاد می کنند.
از نانوپوشش ضد آب میتوان به سیلان و لیگنول

اشاره کرد. استفاده از این مواد، امکان استفاده از

چوب در سازه های دریایی وساختمان های ساحلی

فراهم می کند. این مواد علاوه بر ضد آب کردن سطح چوب،

مقاومت آن را در برابر پرتوهای فرابنفش راافزایش

داده و مانع از تیره شدن پوب در اثر آفتاب زدگی می گردد.

از نانوذرات دی اکسید تیتانیوم، اکسید روی و دی

اکسیدزیرکونیوم نیز به منظور افزایش مقاومت

چوب در برابر نور و عوامل جوی استفاده می گردد.
نانوپوشش های ضد باکتری: از این دسته نانومواد

می توان به نانوذرات سیلیکا و

نانوذرات نقره و نانوکپسول ها اشاره کرد.
نانوکپسول ها توان آزادسازی مداوم آفت کش ها

و قارچ کش ها را دارند. دی اکسید تیتانیوم نقش

کلیدی در آزادسازی مواد قارچ کش ایفا می کند.

افزایش مقاومت چوب در برابر شعله و آتش:

موادی که به منظور به تأخیر انداختن

آتش سوزی استفاده می شوند شامل
هیدروکسیدهای فلزی،برمین ها، کلرین ها،

آنتیموان، سیلیکون، نیتروژن، روی، ملامین ها،

آمونیوم و یا ترکیبی از دو یا چند مورداز این مواد هستند.

این مواد غالباً با ترکیبات دیگری برای این منظور

استفاده میشوند. به عنوان مثال، آنتیموان، بور،

نیتروژن وروی غالباً به همراه ترکیبات

هالوژنیدی و یا فسفرها استفاده می شوند.