طراحی معماری پایدارساختمان
طراحی معماری پایدارساختمان | در چشم انداز زیست محیطی جهان
، پایداری به عنوان رؤیایی با نیازهای عصر
حاضر بدون به مخاطره انداختن منابع نسل
آینده تعریف می گردد. دستیابی به این مهم در جامعه
جهانی نیازمند تبیین سیاست ها ، اهداف و راهبردهایی است که
به توان بواسطه آن طراحی فضاهای پایدار انسان
ساخت را محقق نمود. در این راستا
تبیین شاخص های کلیدی طراحی
پایدار که بتواند میان معماری ساختمان ها و
فضاهای شهری در سراسر جهان پیوند ایجاد کند ،
لازم و ضروری می نماید.
این شاخصه ها می تواند حاصل بررسی و تحلیل ویژگی ها
و اصول طراحی معماری پایدار و معماری سبز به عنوان نماد
معماری پایدار و نمود این اصول در قالب
راهکارهای نوین ساخت و ساز در جهان باشد.
امروزه واژه پایداری در رابطه با توصیف جهانی
که در آن نظام های انسانی و طبیعی بتوانند
تا آینده ای دور توأم با یکدیگر
ادامه حیات دهند، به کار برده می شود. این واژه
با مفاهیمی همچون توسعه پایدار، محیط پایدار ،
شهر پایدارو معماری
پایدارهمراه است. مهمترین اهداف طراحی پایدار،
کاهش انرژی مصرفی، افزایش انعطاف
پذیری و بالا بردن راندمان در استفاده
از منابع است. اصطلاح معماری پایدار یا معماری
محیط زیستی به معماری حساس به مسائل
پیچیده همزیستی طبیعت، انسان
و مصنوعات اطلاق می شود و هدف آن ایجاد
تعادلی پایدار و سازمان یافته بین طبیعت،
موجودات زنده و محیط مصنوع است.
ریشه های اصلی حفظ محیط زیست و معماری
پایدار به قرن نوزدهم بر می گردد .
جان راسکین و ویلیام موریس و ریچارد
لتابی از پیشگامان نهضت معماری پایدار محسوب
می شوند. همه این پیشگامان از واژه” طبیعت”
استفاده کرده اند و امروزه تنها
لغتی که می تواند به خوبی جانشین این واژه گردد
“معماری پایدار” است. سال ها بعد معماران دیگر مانند فرانک لوید رایت،
پیتر آیزنمن و … عقاید این پیشگامان را ادامه و
گسترش دادند . ساختمان هایی که براساس معماری پایدار طراحی شده اند
برخلاف ساختمان های ثابت و قدیم، انعطاف پذیر و تا حدی سیال بودند.
ساختمان در طول حیات خود، از طریق مجموعه ای
از فعالیتهای انسانی و فرآیندهای طبیعی مرتبط به هم، بر محیط
زیست محلی و جهانی تأثیر می گذارد . لذا در طراحی
پایدار، یافتن راه حلهای معمارانه ای که شرایط زیستی مناسب و
همزیستی میان عناصر غیرارگانیک و ارگانیسم های
زنده و انسان را تضمین کند، ضروری می باشد.
اصول طراحی معماری پایدار:
معماری پایدار، معماری انسانی است که هدف کلی
از طراحی آن کاهش آسیب بر روی محیط، منابع انرژی و طبیعت
است. در یک چارچوب کلی می توان معماری پایدار
را “خلق محیط پایدار انسان ساخت” دانست. مهم ترین اهداف معماری
پایدار عبارت است از:
سازماندهی عملکردهای چندمنظوره و قابل انعطاف
حداکثر استفاده از انرژی های تجدیدپذیر
عدم تأثیر نامطلوب زیست محیطی بر ساختگاه خود
استفاده از طراحی اقلیمی
استفاده از فرم های بومی و منطبق با شرایط اقلیمی
ارتقای کیفی زندگی
دیدگاه ها :